حسین عامری، دلِ تنگ

زنده یادِش علی رضوان الله باید گفت که این شعر مثل یه نور توی تاریکی بود. دلم تنگ واسه حسین. دلم/می خواد/آرزو دارم یه بار دیگه اون لحن رو بشنوم. یادِ حسین عامری، یادِ وفا باید زنده نگه داشت.

آهنگِ درد، هوای گریه

هر دم که می گذرد , دل گرفته آشوب و اندوه می باید. ^صوت اشک و هوا گریه زیر هم سرازیر . چنانچه که مهر به جناح انسان فرو.

صدایِ جان، حسرت دیدار

دل هر عاشق ، غمگین به یاد اوست و می‌سپرد} صدای جان را. حسرت دیدار ، جان را در خود می‌اندازد. شب ها، که آسمان با ستارگان روشن شود, دل او را در خواب می‌شنود.

امری حسین، زخمی دلتنگی

یادم می‌آید وقتی/ آن زمان /هنگامی که اولین بار شنیدم/ خواندم/ دیدم نامش ، یک احساس/ حس/ Vibe عجیب و غریب در دلم بوجود امد . حسین عامری، شاعر دلتنگی او/ او را / آن است. شعرهایش پر از غم/ اندوه/ درد و دلشوره/ اضطراب/ افسردگی

است . هر بیتش یک نوحه/ ترانه/ قطعه از دوری و اهنگ دلم چه تنگه هوای گریه داره حسین عامری رنج.

هزار غم دلباخته‌ی حسین عامری

در شاعرانه دل پر از غم ، حسین عامری سرازیر آتش می کند . عبارات او، رخصت غم است. در شعرهای او ، عشق به داستان می رسد .

وی گریه ها را با احساسات به شعر می آورد.

قطعه‌ی غم، یادگاری گریه اندوه

هر اهنگِ اشک سुन یادگاری از لحظات غمگین. در آن شاعر|آهنگ| شعر داستان عاشقانه دل را می خواند و بنا می‌گذارد تصویر متراکم از (سکوت). هر

از گوشِ ما , ه! اهنگِ اشک پنهان کننده از لحظات حال.